niedziela, 13 listopada 2011

moje materiały na haloCieszyn

http://www.halocieszyn.pl/2011/11/05/z-drugiej-strony-czantorii/#more-1985
http://www.halocieszyn.pl/2011/11/11/koniec-wedrowek/
http://www.halocieszyn.pl/2011/11/11/trzy-kopce-wislanskie/
http://www.halocieszyn.pl/2011/11/11/podroze-z-harfa/

http://www.halocieszyn.pl/2011/11/12/mlodzi-znawcy-przyrody/#more-2469
http://www.halocieszyn.pl/2011/11/20/bitwa-na-piora/#more-2614
http://www.halocieszyn.pl/2011/11/11/podroze-z-harfa/#more-2463

środa, 2 listopada 2011

propozycja wycieczki na Baranią Górę

Barania Góra (1220 m.n.p.m) pod względem wysokości jest drugim, po Skrzycznem, szczytem Beskidu Śląskiego po polskiej stronie. Jest ważnym punktem turystyki pieszej ze względu na związane z nią tradycje turystyczne i ochrony przyrody. Barania Góra często pojawia się także w podaniach i legendach ludowych.

SZLAKI PROWADZĄCE NA BARANIĄ GÓRĘ
Na Baranią Górę prowadzi wiele szlaków turystycznych. Najpopularniejsze z nich to: czerwony z Przełęczy Kubalonka (11 km, ok. 4 godz), czarny i czerwony z Wisły Czarne (9 k, ok. 3:20 godz), niebieski w Wisły Czerne doliną Białej Wisełki (7 km, ok. 3 godz.), niebieski z Koniakowa (10 km, ok. 3:30 godz) czy zielony z Istebnej (12 km, ok. 4 godz).

JAK DOJECHAĆ
Zarówno samochodem, jak i autobusem należy obrać kierunek na Wisłę Malinkę, a dalej, w zależności od szlaku, którym zamierzamy iść, można pojechać do Wisły Czarnego, na przełęcz Salmopolską bądź do Koniakowa.

SCHRONISKA
Schronisko znajduje się na Przysłopiu pod Baranią Górą, ponad 2 km od szczytu. Na Baranią Górę idzie się stąd blisko godzinę, natomiast w kierunku odwrotnym niespełna 30 min. Gmach schroniska wybudowany w 1979 roku posiada 80 miejsc noclegowych

PROPOZYCJA WYCIECZKI
Propozycja wycieczki idealna dla zmotoryzowanych turystów, którzy na punkt wyjścia w góry przyjeżdżają samochodem. Na rondzie za centrum Wisły należy kierować się na Wisłę Malinkę (drogowskaz na Szczyrk). W Wiśle Nowej Osadzie skręcamy z drogi głównej w prawo i po chwili po lewej stronie widzimy nieczynny obecnie spory budynek Domu Turysty PTTK „Nad Zaporą”.
Naprzeciw jest utwardzona zatoczka, która może posłużyć nam za parking. Stąd wychodzimy wprost na żółty szlak turystyczny, którym podążamy. Po około 40 minutach dojdziemy do Cieńkowa. Po lewej stronie miniemy wpierw skocznię im. Adama Małysza, 

a następnie górną stację wyciągu na Cieńków. 

 Schodząc w dół przecinamy drogę asfaltową i podążamy dalej na wprost, w stronę lasu. Przez cały czas towarzyszą nam wspaniałe widoki.
Po ok. 1,5 godz. marszu od parkingu dochodzimy do kolejnej drogi asfaltowej, tym, razem biegnącej lasem. Szlak podąża nią kawałek, po czym wraca na leśny dukt. Za około pół godziny dojdziemy do szczytu Gawlasi. 

 Skręcamy w prawo i zielonym szlakiem podążamy na Magurkę Wiślańską, co zajmie nam około pół godziny. Stąd w lewo w dół biegnie czerwony szlak do Węgierskiej Górki. My, nasyciwszy oczy pięknymi widokami (za sobą mamy m.inn. Skrzyczne, a przed nami wyłaniają się na dalekim horyzoncie Tatry, a wcześniej Babia Góra), podążamy dalej złączonymi szlakami zielonym i czerwonym. 


Po niespełna godzinie dotrzemy na Baranią Górę. Warto tu wejść po schodach na 15-metrową stalową wieżę widokową, skąd rozpościera się dookolna panorama na najbliższe Beskidy, a także Fatrę czy Tatry. 




     Jeśli koniecznie chcemy odwiedzić schronisko dalej podążamy czerwonym szlakiem w dół i po niespełna pół godzinie znajdziemy się na Przysłopiu. Posiliwszy się w schronisku idziemy dwadzieścia min. w dół szlakiem czerwonym, po czym odbijamy w prawo na czarny. Stąd po ponad godzinie marszu asfaltową drogą dotrzemy do zbiornika wody w Wiśle Czarnem. Uwaga! Jeślibyśmy się zanadto zmęczyli i chcieli wezwać na pomoc kierowcę najprawdopodobniej nie dojedzie on po nas, gdyż na dole drogi w Wiśle Czarnem jest szlaban.
     Jeśli natomiast mamy zapas prowiantu i zawitanie do schroniska nie jest nam do szczęścia potrzebne możemy z Baraniej Góry zejść szlakiem niebieskim. W tym celu ze szczytu kawałek udajemy się jakoby z powrotem, w kierunku, z którego przyszliśmy, po czym po chwili skręcamy w lewo na szlak niebieski. Należy bardzo uważać, gdyż niedaleko od szczytu szlak niebieski skręca ostro w lewo, podczas gdy na wprost biegnie szeroka ścieżka i łatwo się w tym miejscu pomylić. 

Przeszło godzinę schodzimy bardzo stromą i kamienistą ścieżką biegnącą niezwykle malowniczą doliną Białej Wisełki. 








Po tejże godzinie dojdziemy do drogi asfaltowej, którą zimą jeżdżą kuligi. Czeka nas jeszcze pół godziny marszu, nim dojdziemy do zapory w Wiśle Czarnem. Przecinamy drogę biegnącą wzdłuż zapory i podążamy prosto mijając budynek OSP. Idziemy dalej na wprost. Gdy droga się skończy podążamy leśną ścieżką wzdłuż brzegu zapory. Gdy dojdziemy do drugiego jej czoła możemy przejść przez zaporę i pójść szosą w dół lub szlakiem rowerowym zielono-czerwonym dojść wprost na parking naprzeciw Domu Turysty.
     Cała wycieczka zajmie nam około sześciu godzin.
CIEKAWOSTKI
     Na zboczach Baraniej Góry już w roku 1953 utworzono rezerwat przyrody. Chroni się tutaj cenny, dwustuletni drzewostan. Ciekawostką są także występujące na tym terenie rzadkie i chronione ptaki głuszce. Te jednak trudno dojrzeć w ich naturalnym środowisku. Rejom Baraniej Góry słynie także z prowadzonej tu sztucznej hodowli głuszców, które później reintrodukowane są do ich pierwotnego środowiska, czyli wypuszczane na wolność.
     Jeśli zdecydujemy się pójść przez Przysłop warto zwiedzić Muzeum Turystyki „U Źródeł Wisły”. Czynne jest w soboty i niedziele. Obejrzeć tam można zbiory z historii turystyki w Beskidach oraz eksponaty etnograficzne. Natomiast w starej leśniczówce (budynek z 1863 roku) mieści się „Izba Leśna”. Jest to podobno najstarszy budynek w całej miejscowości Wisła. Obejrzeć tam można okazy fauny i flory występującej w lasach w okolicy Baraniej Góry, a także zabytkową kancelarię leśniczego.
     To właśnie na zboczach Baraniej Góry swe źródła ma królowa polskich rzek – Wisła. Biała i Czarna Wisełka wpadają do zbiornika wody pitnej, skąd wypływają jako Wisełka. Odkąd w Nowej Osadzie wpada do niej potok Malinka zaczyna się już rzeka Wisła.
     Zbiornik wody w Wiśle Czarnym wybudowano w 1974. Do tej pory oprócz zabezpieczenia przeciwpowodziowego pełni on rolę zbiornika wody pitnej, dla tego nie wolno się w nim kąpać. Zapora ma długość 280 m i biegnie jej grzbietem szeroka droga, którą można spacerować podziwiając widoki na 40-hektarową taflę wody i góry. Jesienią i zimą, kiedy drzewa nie mają liści widać stąd także zameczek prezydencki.
(indi)